پُل دختر، بقایای پلی عظیم و باستانی است که در درة رود کشکان ، کنار کوه تختِ شیر در حدود پانصدمتری شمال شهر پلدختر و در 110 کیلومتری جنوب خرم آباد، بر سر راه خرم آباد ـ اندیمشک قرار گرفته است . محل احداث پل را جایدر (جای در) می نامند. عرض دره ای که پل بر آن واقع شده حدود 200 متر و طول پل بالغ بر 270 متر است . قطعاتی از پل در رود کشکان واژگون شده است . حجره هایی درون پایه های پل وجود دارد که بعضاً به هم راه دارند و احتمالاً محل پل بان و استراحت کاروانیان بوده است.
این پل را متعلق به دورة شاپور اول ساسانی می دانند که به دست اسرای رومی بنا شده است . با اینهمه ، آثار و شواهد نشان می دهد که اهمیت این محل از لحاظ ارتباطی ، به پیش از دورة ساسانیان می رسد. از جمله در کنج جنوب غربی پایة سوم شرقی این پل تا ساحل غربی ، آثار پلی قدیمتر و در فاصلة 250متری جنوب پل ، در ساحل غربی ، آثار جاده ای قدیمی که دارای زیرسازی(از قطعات سنگ)است دیده میشود که احتمالاً در قدیم محل عبور کاسیها * هم بوده است . همچنین احتمال می رود که کوتیرناخونته (کودرناخونتا) ، پادشاه عیلام ، پس از شکست از آشوریها و آگاهی از اینکه ماداکتو * امنیت کافی ندارد از همین راه عازم خای دالو در دشت خرم آباد شده باشد. «راه شاهی » در دورة هخامنشیان که به دستور داریوش احداث شده بود، پس از گذشتن از تنگ ملاوی ، از روی پل ادامه می یافته و به شوش منتهی مـی شده است . در حقیقت پل دختر در مسیر جنوب به شمال (شوش ـ همدان )، در محل تلاقی راه شاپورخواست (خرم آباد) ـ سیمره * (دره شهر، در استان ایلام ) قرار داشت . راه شمالی ـ جنوبی نهاوند ـ لاشتر (الشتر) ـ شاپورخواست ـ لُور ـ پل اندامش (اندیمشک ) ـ جندی شاپور، که جغرافی نویسان دورة اسلامی در وصف راههای جبال (عراق عجم ) به آن اشاره کرده اند از کنار (یک منزلی مشرق ) پُلِ دختر می گذشته است. این پل در قرن چهارم به دستور بدربن حسنویه تعمیر شده. اروپاییانی که از ناحیة پلدختر عبور کرده اند از پل و خرابه های شهر قدیمی لوط (لوت )، میان پل کلهر و پل دختر، در چول هول (چل جایدر) مطالبی آورده اند و از این میان راولینسون نام دیگر این پل را «پل شاپوری » ضبط کرده است . امروزه پل دختر را به گویش محلی کُرّودِت (= پسر و دختر)/ کُرّ و دختر می خوانند. به نظر می رسد نام پل دختر، مانند دیگر بناهای منسوب به دختر در ایران ، به آناهیتا (خدای آب و آبادانی ، حاصلخیزی و تولید) یا ستارة ناهید (آناهیتا) که مورد احترام مردم این ناحیه بوده ، مربوط باشد. اما برخی نیز دختر را به معنای «سخت و محکم » مــی دانند .